Julka po raz pierwszy w życiu jedzie na Mazury. Tam poznaje Gertrudę. starą Niemkę. Między kobietami zawiązuje się niewidzialna więź, która łączy ich wspólne, trudne wspomnienia. Na dziewięćdziesiątych urodzinach Trudy pojawiają się niespodziewani goście. Na jaw wychodzą skrzętnie skrywane tajemnice rodzinne.

Akcja książki toczy się na dwóch płaszczyznach: w czasach współczesnych, na Mazurach, i w czasach dzieciństwa oraz młodości Gertrudy - w okresie drugiej wojny światowej, na terenach Prus Wschodnich, obecnych Mazurach. Poruszana jest tu problematyka samotności, przyjaźni, poszukiwania swojego miejsca na ziemi, własnej tożsamości.

Jak wygląda wojna widziana oczami młodej Niemki?
Czy wojna może się śnić wiele lat po jej zakończeniu?
Czy czas naprawdę leczy rany?

"Zapomniani żołnierze Hitlera" to książka o współpracy obywateli ZSRR z Rzeszą Niemiecką podczas II wojny światowej - od agresji niemieckiej na Związek Radziecki w czerwcu 1941 r. do kapitulacji III Rzeszy. Taką współpracę podejmowali nie tylko Rosjanie czy Ukraińcy, jak się powszechnie uważa, ale także Litwini, Łotysze, Estończycy, Białorusini, Tatarzy krymscy i nadwołżańscy, Gruzini, Ormianie, narody Turkiestanu, Azerbejdżanu i północnego Kaukazu oraz Kozacy - co prawda nie narodowość, ale warstwa społeczna. Przynajmniej dla części z nich, szczególnie w początkowym okresie wojny, III Rzesza była oczywistym sojusznikiem i wyzwolicielem, a nie najeźdźcą, zaborcą czy okupantem. Działalność ta prowadzona była w celu osiągnięcia emancypacji politycznej lub też zmiany ustroju w ich krajach, będących wówczas częścią ZSRR. Jeńcy radzieccy oraz mieszkańcy terenów okupowanych, zgłaszający chęć takiego współdziałania, byli wykorzystywani przez hitlerowskie Niemcy przede wszystkim do orężnej walki przeciwko sowieckiej partyzantce i Armii Czerwonej oraz służby policyjnej.

Ma twarz Europejki, ale w głębi serca jest dzieckiem dżungli.Urodzona w 1972 roku w Nepalu Sabine Kuegler od piątego roku życia wychowywała się w środku dżungli w Irian Jaya, zachodniej części wyspy Nowa Gwinea, gdzie jej rodzice, niemieccy językoznawcy i misjonarze, znaleźli dla siebie pole działania. Wraz z bratem i siostrą Sabine Kuegler spędziła tam, odcięta od cywilizacji, dzieciństwo i młodość. Mając 17 lat, wróciła do Europy. Przez wszystkie te lata, które przyszło jej przeżyć w Europie, dręczyła ją tęsknota za Irianem Zachodnim oraz pragnienie, aby wrócić wreszcie do domu. I oto wraca do magicznego miejsca, gdzie spędziła dzieciństwo i wczesną młodość. Wraca do plemienia Fayu, do raju, aby znaleźć odpowiedź na dręczące ją pytania: Gdzie jest moje miejsce? Kim właściwie jestem? Wkrótce zyskuje pewność: jej ojczyzna jest właśnie tu. Znowu może zasiąść przy ognisku z przyjaciółmi z dzieciństwa, wieść życie, za którym tęskniła tak boleśnie. Natychmiast jednak uświadamia sobie brutalną prawdę: polityka i cywilizacja trafiają także do raju. Życie, jakie wiedli z dala od cywilizacji nie tylko Fayu, ale także wszyscy Papuasi, rdzenni mieszkańcy tych terenów, jest zagrożone. Wielu ludzi znika bez śladu, wielu ginie. Trwa rozpaczliwa walka narodu o wolność - walka ze znacznie potężniejszym i bezwzględnym wrogiem, walka, która toczy się już od dziesięcioleci i o której świat nie chce nic wiedzieć. Jako dziecko Sabine Kuegler nie orientowała się w sytuacji. A jednak w zakamarkach jej pamięci z czasów tego nieistniejącego już raju pozostało pewne mroczne wspomnienie: miała sześć lat, gdy stała się mimowolnym świadkiem zamordowania trzech mężczyzn. Nikt nie rozmawiał potem na temat tego tragicznego incydentu. Nie zadawano żadnych pytań. I nie udzielano żadnych wyjaśnień. Dziś, jako dorosła kobieta, Sabine Kuegler nie może już zamykać oczu na to, co się dzieje w Irian Jaya. Nie może i nie chce. Na usta ciśnie się jej wiele pytań. I pragnie znaleźć na nie odpowiedzi. Dlatego wybiera się na niebezpieczne poszukiwanie prawdy.Zew dżungli to opowieść, w której smutek i wściekłość mieszają się z radością. Jest to również opowieść pełna nadziei i odwagi. Opowieść o walce, jaką toczą Fayu i Sabine: ci pierwsi o własne przeżycie, ona zaś o swoje miejsce na tym świecie.

Barwny romans historyczny z wieloma perypetiami.

MIASTO O DWÓCH OBLICZACH, LUDZIE O DWÓCH TWARZACH. KOBIETY SZLACHETNE I UPADŁE, MĘŻCZYŹNI WALECZNI I BEZWZGLĘDNI.

Jest koniec 1939 roku. Mieszkańcy niemieckiego Szczecina żyją spokojnie i całkiem zwyczajnie. AIe nie wszyscy. Polki, zmuszane do ciężkiej pracy w szwalniach i fabrykach oraz służby niemieckiej elicie, zmagają się z ciągłą niepewnością i strachem. Anna Łabędź trwa u boku męża, Gustawa Guderiana - Niemca, który ocalił ją z egzekucji. Nie potrafi jednak pokochać miasta zamieszkiwanego przez nazistów.

Wszyscy tu mają sekrety - nawet jej mąż - a każdy nowo napotkany cżłowiek wydaje się skrywać prawdziwą twarz za maską obłudy i nieszczerości. Anna tęśkni za dawnym zyciem, za utraconymi bliskimi i domem. W jej sercu wciąż goreje obraz fordońskich egzekucji. Prócz tego dokucza jej dojmująca samotność - aż do chwili, kiedy poznaje Michelle LaCour, aktorkę i salonową diwę.
Wtedy zmienia się wszystko.