Książka powstała w oparciu o cztery autentyczne historie. Autorka zamieściła w prasie i Internecie ogłoszenie o tym, że zbiera materiały do książki o trudnym dzieciństwie. Spośród kilkudziesięciu historii (nadesłanych, opowiedzianych) wybrała cztery, w których opowiada przeżycia dorosłych ludzi, nie mogących zapomnieć o swoim dzieciństwie. Nie mogą zapomnieć nie dlatego, że było ono pełne radości, ciepła i zrozumienia lecz zupełnie odwrotnie - KTOŚ napiętnował je przemocą, strachem i zamienił w koszmar. Ten ktoś (rodzice, opiekunowie) zrobił to w imię tzw. miłości oraz dobrego wychowania i żądał dodatkowo okazywania sobie szacunku.

Mała Jodie to pełne agresji, niechciane brutalnie skrzywdzone dziecko. Jej jedyną szansą jest Cathy Glass - opiekunka społeczna, która odkrywa mroczne tajemnice dziewczynki.

Mały Stuart pragnął tylko, by być kochanym. Wpajano mu jednak, że jest zbyt niegrzeczny, aby zasłużyć na ojcowską miłość. Tatusiu, proszę, nie to historia słodkiego chłopczyka, który dorastał pod opieką nieobliczalnego mężczyzny. Był bity i wykorzystywany seksualnie, jednak nikt nie znał tragicznej prawdy. Jak się potem okazało David, ojczymem Stuarta, molestował również młodszą siostrę chłopca, za co został wtrącony do więzienia. Po ponad 30 latach emocjonalnej i psychicznej traumy oraz po samobójstwie siostry w Stuarcie coś pękło. Postanowił spotkać się z Davidem i samemu wymierzyć najwyższą karę. Spisaną w tej książce historię Stuart Howarth zaczął pisać w więzieniu. Stała się dla niego swego rodzaju terapią i ukojeniem po latach, które spędził w mentalnym piekle.

Została pozbawiona dzieciństwa. Przez siedemnaście lat była poddawana torturom psychicznym i fizycznym. I nikt nie przyszedł jej z pomocą... Jane miała cztery lata, kiedy w jej domu pojawił się Richard i zamienił jej życie w piekło... Osiemnastoletni konkubent matki Jane od początku nienawidzi swojej pasierbicy. Z sadystyczną przyjemnością dręczy dziewczynkę: upokarza, pastwi się nad nią fizycznie i psychicznie na wszystkie możliwe sposoby, wykorzystuje seksualnie, spełniając swoje najbardziej perwersyjne fantazje. Wymyślanie coraz to nowych tortur sprawia mu wynaturzoną przyjemność. Jest mistrzem zastraszania i manipulacji. Od pierwszego dnia Jane staje się jego niewolnicą - w każdym tego słowa znaczeniu.Jest więźniem zdanym na łaskę swojego oprawcy. Nie ma dokąd uciec, nie ma się komu poskarżyć. Matka, rodzina, sąsiedzi - wszyscy sterroryzowani przez agresywnego psychopatę, milczą. Nikt nie przychodzi katowanej dziewczynce z pomocą. Nawet matka... Ten horror trwał przez siedemnaście lat. Dopiero dwudziestojednoletnia Jane znalazła w sobie siłę, by wyrwać się z przerażającego kręgu psychicznego i fizycznego terroru, i emocjonalnego uzależnienia od swojego kata. Zdołała uciec, by być z mężczyzną, którego kochała. Ale dopiero po kolejnych pięciu latach życia w ukryciu zdobyła się na odwagę, by pójść na policję. Jej ojczym trafił do więzienia. Ale dla Jane koszmar się jeszcze nie skończył....Swoje tragiczne losy opisała w wydanej pod pseudonimem Jane Elliott w autobiografii Torturowana. Rozdzierająca serce i inspirująca książka była w Wielkiej Brytanii bestsellerem numer 1 przez wiele miesięcy. Stała się jedną z najgłośniejszych książek ostatniego dziesięciolecia w kategorii wspomnień krzywdzonych dzieci. Wydana w 9 krajach, w każdym weszła na listy przebojów i odbiła się szerokim echem.

Przerażające wspomnienia Kathy O’Beirne, kobiety, której życie stało się piekłem. W dzieciństwie doznawała systematycznych upokorzeń ze strony własnego ojca; była wykorzystywana przez starszych kolegów. Niezdolna zwierzyć się komukolwiek ze swego dramatu popadła w apatię, z czasem też pojawiła się agresja. Psychiatrzy uznali ją więc za dziecko niezdolne do życia społecznego. W rezultacie tej diagnozy, jako ośmioletnie dziecko opuściła dom rodzinny, by trafić pod opiekę szeregu instytucji kościelnych i państwowych. Wszędzie tam była bita i upokarzana, zwłaszcza w pralniach u sióstr magdalenek.Przytułki magdalenek powstały w dziewiętnastowiecznej Irlandii oraz Szkocji jako miejsce przeznaczone dla prostytutek i kobiet upadłych. Na początku dwudziestego wieku przytułki przejął Kościół katolicki, który wprowadził w nich bardzo ostry reżim. Prowadzące je Siostry Miłosierdzia zmuszały kobiety do darmowej pracy przez osiem do dziesięciu godzin dziennie przez siedem dni w tygodniu. Dziewczęta pracowały w pralniach należących do hoteli, uniwersytetów i innych instytucji. Dla kobiet uznanych za niezdolne do życia w społeczeństwie - a nawet niebezpieczne - ta mordercza praca miała stanowić pokutę za grzechy. Najdrobniejsze nawet przewinienia karano surowo. Nad podopiecznymi znęcano się psychicznie i fizycznie. Dziewczętom zabierano ubrania i wszystkie rzeczy osobiste, golono im głowy, zmuszano do używania imion katolickich świętych. Nieślubne dzieci siłą odbierano matkom i oddawano do adopcji, matki zaś zmuszano, by się ich wyrzekły na zawsze. Trzymane w zamknięciu wbrew własnej woli, spędzały całe życie za murami. Te, którym udało się uwolnić spod władzy magdalenek, nie umiały odnaleźć się w codziennym życiu. Piętno pobytu w przytułku było tak trwałe, że kobiety do końca życia nie chciały mówić o swoim uwięzieniu. By zapomnieć o przeżytym koszmarze, niektóre z nich na zawsze opuszczały Irlandię.W Irlandii pod koniec lat siedemdziesiątych zaczęto likwidować przytułki. Ostatni dom zamknięto dopiero w 1996 roku. Szacuje się, że w pralniach magdalenek przebywało około 30 000 kobiet i dziewcząt.

Autorka książki, obecnie dwudziestojednoletnia dziewczyna, szczegółowo opowiada swoją tragiczną historię kiedy miała dwanaście lat została porwana i przetrzymywana przez mordercę Marka Dutroux. Jej poszukiwania trwały osiemdziesiąt dni. Fotografie zaginionej uczennicy w szkolnym mundurku były rozklejone na każdym murze w całej Belgii. Sabine jest jedną z niewielu ofiar "belgijskiego potwora", które przeżyły. Po latach postanowiła opisać wszystko, co przeżyła, aby wyrzucić to z siebie i aby nigdy więcej nie odpowiadać na trudne pytania, a przede wszystkim po to, by uczulić wymiar sprawiedliwości, często zwalniający pedofilów z odbycia znacznej części kary więzienia, np. za dobre sprawowanie.