Od fresków romańskich po współczesne instalacje: tysiąc dzieł zgromadzono tu, by prześledzić drogę sztuki pomiędzy dwiema symbolicznymi datami - rokiem 1000 a rokiem 2000. Zastosowana w tej książce periodyzacja jest zgodna z ogólnie przyjętą, jednak metoda prowadzenia wykładu jest całkowicie nowa. Punkt wyjścia stanowi następstwo obrazów: siedmiu autorów, zaproszonych przez Alaina Mérota, budowało swoje teksty, wychodząc od list ikonograficznych, które sami sporządzili. Troska o umieszczenie dzieła w centrum rozważań przydaje opracowaniom precyzji i charakteru wyjątkowo konkretnego, nawet jeśli słychać w nich echa dyskusji teoretycznych, ożywiających tysiąclecie. Najważniejsze w książce są malarstwo i rzeźba, ale w grę wchodzi również architektura, jeżeli stanowi nieodłączne ramy dzieł, podobnie jak rzemiosło artystyczne, które częściej niż sztuki "wysokie" oddaje ducha epoki. Równolegle do opisu wielkich prądów artystycznych, wiele starania włożono w omówienie ruchów czy tendencji mniej sławnych, od sztuki dworskiej w Pradze po neoklasycyzm nordycki, od malarstwa portugalskiego po rosyjską secesję, od manieryzmu antwerpskiego po precyzjonizm amerykański.